Saramago 100 jaar

PT

José Saramago contribuiu, atravéz da sua obra e da sua vida com a jornalista e escritora Pilar del Río, para o reforço de um sentimento ibérico. Embora, tal como afirmou o primeiro-ministro espanhol durante as celebrações dos 20 anos do Nobel da Literatura em Lanzarote: “O prestígio e a memória de Saramago transcendem qualquer limite geográfico”.

Este sentimento ibérico esteve sempre presente ao longo da História, nomeadamente através da Língua. A origem galega da Língua Portuguesa e mais tarde a sua castelinização (ver o livro de Fernando Venâncio “Assim Nasceu Uma Língua/ Assi Naceu ũa Lingua”) formam laços muito fortes.

E é efectivamente esta união ibérica mas também a tão importante transcendência dos limites geográficos que nos faz celebrar os 100 anos do Nascimento de José Saramago na Holanda. Uma celebração que terá lugar em Utrecht, no Instituto Cervantes. Celebração essa que nasceu do desejo do Rogério Bicudo, músico brasileiro residente em Amsterdão, com estudos feitos também no Conservatório Real de Madrid (aqui começa a esboçar-se uma série de entrelaces bastante curiosos), em realizar um evento comemorativo aqui na Holanda. A partir das três referências que o Rui Mota lhe deu: “Fala com a Aninhas (Ana Maria Schroer), com o Harrie Lemmens e com a Teresa Pinto” e a série de encontros que se foram desenrolando e enrolando outras pessoas também, o próprio Rui Mota, a Ana Carvalho e a Isabel dos Santos, nasceu o programa que hoje vos apresentamos aqui.

O Instituto Cervantes foi dum acolhimento extraordinário. Deixo aqui os nossos agradecimentos às coordinadoras da cultura Guadalupe Galán e Itziar Muñoz Colomina e ao jovem director Alberto Gaston. Os nossos agradecimentos também ao designer do maravilhosos poster, André Cruz e às tradutoras Hennie Bos e Karolien van Eck. Tantas outras pessoas deram o seu contributo, duma forma ou doutra, mas eu quero salientar aqui dois nomes: Carlos Reis, comissário do Centenário José Saramago e o incansável Miguel Galante do Instituto Camões.

Para este ano já não nos foi possível adquirir subsídios mas houve duas pessoas que foram duma gentileza… e ofereceram-nos um pequeno patrocínio. Estamos muito agradecidos ao Sr. Mário da Casa Beira Alta e a Ronald Sieraad.

E assim se entrelaçam pessoas e amizades e até inimizades num evento que nos une a todos até porque nos transcende.
Tal como a Isabel escreve no desfecho dos seus emails: Viva Saramago!

Sejam todos muito bem vindos!

Teresa Pinto

Devido ao facto de termos encurtado o programa, deixo aqui a intervenção da Ana Maria Schroer (Aninhas).
Muito prazer na leitura!

Brincando a sério com Saramago mas com pontuação.

SENDO a viagem um motivo forte na obra de Saramago, viajei nele e com ele.

A viagem do elefante levou-me na minha jangada que não é de pedra e sem pedras.

Levantada do chão jamais, porque tenho tantas memórias do meu memorial do convento, um misto de narrativa histórica e história individual.

Ensaio com frequência a minha lucidez, sobre política, governos, democracia, etc.., mas não a cegueira, pois vejo tudo com os meus olhos cerrados. Parar, fechar os olhos e ver, é essencial.

Lagarto, lagarto, lagarto, coisas de Caim e Abel que me levam do jardim do Éden até aos mais recônditos confins da criação, deste Mundo e do outro,
e recordo todos os nomes:

-Desde o conto da ilha desconhecida, com o mar pelo meio e tenho tudo isso na minha bagagem de viajante e ainda tanto, daquela viagem a Portugal.
-As intermitências da morte comparo com os meus anos pandemónicos, mas qualquer comparação é pura coincidência…
-E que dizer de o homem duplicado? Aquela perda de identidade em uma sociedade que cultiva a individualidade e que estabelece padrões de aparência, será aqui também pura coincidência ou uma clonagem paralela?

A maior flor do meu Mundo, nasceu no ano de 1993 e foi não só abençoada segundo o envangelho segundo Jesus Cristo, mas pelos Pais DELA.

Alabardas, Alabardas, espingardas, espingardas, sózinha ou acompanhada, lutar por causas comuns, até ao ano da morte de ricardo reis. AMEN.

Para conhecer e saber mais sobre a vida e obra de Saramago, que tal começar com as pequenas memórias ou
Terra do pecado, mas pecado sagrado, pois se é para morrer, eu prefiro enviuvar com honra.
Aconselho.

Há ainda Saramago por descobrir? Quiçá. Sei lá. Mas se há…
AGORA NUNCA É TARDE.

Amsterdam, 13 de maio de 2022

Texto – Aninhas

E aqui o texto do Rui Mota
Muito prazer na leitura!

Pediram-me um “pequeno” texto sobre Saramago.
Difícil escrever pequenos textos sobre grandes autores.
Dado que o “copydesk” e o “webdesigner” não podem esperar, tentarei ser sucinto.

Lembro-me, vagamente, da época em que comecei a reparar no nome de Saramago, então jornalista no Diário de Notícias. Mais tarde, e devido a incidentes que não vêm aqui ao caso, viria a redescobri-lo no jornal “O Diário”. 
À época, eu vivia na Holanda e deslocava-me anualmente de férias a Portugal, donde regressava carregado de livros e discos portugueses (há quem lhe chame “saudade”, o que quer que isso seja…). 
Numa dessas férias, comprei o romance “Levantado do Chão” (1980). Tinha-me sido aconselhado por leitores amigos. Li-o num ápice. 
Quando, dois anos mais tarde, saiu o “Memorial do Convento”, já estava meio convencido e, ainda mais convencido fiquei, quando li “O ano da morte de Ricardo Reis”, certamente um dos seus melhores livros.
A partir daí nunca mais parei. 
Dos 18 romances de Saramago, só não li “Terra do Pecado”,, “A Viagem do Elefante”, “Caim”, “Claraboia” e “Alabardas, Alabardas, Espingardas, Espingardas”. Tenho-os todos. Aguardam melhores dias na chamada “mesa de cabeceira”…     
Saramago, o homem, encontrei-o duas vezes: a primeira, numa viagem de Amsterdão para Lisboa (via Madrid) e a segunda, na Feira do Livro de Lisboa. 
Por coincidência, quando Saramago (e Pilar) entraram no avião da TAP em Barajas, eu vinha a ler o livro “O Homem Duplicado” (2002). Pensei, é agora! Enquanto esperávamos pelas bagagens no aeroporto de Lisboa, dirige-me ao escritor, mostrei-lhe o livro que andava a ler e pedi-lhe um autógrafo. Acedeu gentilmente, assinou o livro e perguntou-me se estava a gostar? Perante a minha resposta afirmativa, comentou “ainda bem”.
Dois ou três anos mais tarde, na Feira do Livro de Lisboa, pus-me na fila para mais um autógrafo. Chegada a minha vez, Saramago perguntou-me o nome e, depois de assinar olhou-me com mais atenção e perguntou: “não nos conhecemos, de algum lado?”. Respondi que sim, mas a única vez que me lembrava, tinha sido no aeroporto de Lisboa, dois anos antes…
“Ah, então é daí, com certeza”. Aperto de mão e estava selada a cumplicidade. 

Foi em Maio deste ano, quando o Rogério Bicudo se deslocou a Lisboa para actuar, que conheci em pormenor as suas intenções em organizar algo à volta de Saramago e da sua obra. Óptimo, pensei. Logo ali, surgiram nomes e sugestões, a partir dos quais se construiu esta “bola de neve” necessária a todas as boas ideias. O mais difícil, está feito. Resta a evocação. Lá estaremos, se não fisicamente, certamente de alma e coração, para prestar esta merecida homenagem a um grande homem das letras portuguesas e a todos os que, nesta evocação, colaboraram.

Rui Mota
Outubro 2022

QUEM SOMOS

Instituto Cervantes te Utrecht
As atividades culturais organizadas pelo Instituto abrangem diversas áreas. Além de difundir a cultura espanhola e latino-americana, o instituto busca um diálogo cultural e colabora por isso com várias instituições culturais e educacionais holandesas e europeias.
Ler mais em https://utrecht.cervantes.es/nl/

Harrie Lemmens (Weert, 1953) é um tradutor e escritor holandês.
Em 2006 recebeu o prémio de tradução da fundação Fonds voor de Letteren.
No dia 22.02.2022, recebeu do Presidente da República Portuguesa o grau de Comendador da Ordem do Infante D. Henrique por serviços prestados à expansão da cultura portuguesa, da sua História e dos seus valores.
Ler mais em https://pt.wikipedia.org/wiki/Harrie_Lemmens, https://zuca-magazine.nl/ e https://www.harrielemmens.nl

Ana Carvalho é tradutora e fotógrafa e publica junto com o marido, Harrie Lemmens, e com Marilyn Suy a revista Zuca-Magazine, dedicada à divulgação da literatura lusófona na Holanda.
Leer mais em https://zuca-magazine.nl/ e http://www.anacarvalho.nl/

Rogério Bicudo 
Guitarrista, compositor Rogério Bicudo é um excelente instrumentista que combina a precisão e a técnica da música de câmara com o ritmo e a força apaixonante da música popular brasileira. 

Começou a tocar violão aos seis anos, tornando-se profissional aos doze. Iniciou os seus estudos na Escola de Música Villa-Lobos no Rio de Janeiro e estudou Musicoterapia. Mais tarde, estudou violão clássico com Odair Assad. Para poder explorar ainda mais tecnicamente o instrumento, mudou-se em 1982 para a Espanha, onde estudou e se formou no Conservatório Real de Madrid. Atualmente reside em Amesterdão onde atua como solista, em duo e também em vários projetos e diferentes tipos de formações. 
Ler mais em https://rogeriobicudo.com/projects.html

Daniel Montes é músico, produtor musical, arranjador e compositor. É sócio-fundador do grupo Casuarina, onde exerce todas as funções acima citadas.
Licenciado em Música na Uni-Rio. Formado no curso de instrumentação, orquestração e arranjos ministrado por José Carlos Barros.
Foi aluno do mestre e criador da linguagem da guitarra de 7 cordas, Dino 7 cordas.
Ler mais em https://www.linkedin.com/in/danielmontes-amsterdam/

Isabel dos Santos esposa de Rogério Bicudo, canta com ele em diversas formações.
É uma apaixonada pela obra de José Saramago e tem um grande conhecimento da sua vida e obra. A Isabel trabalha na administração da Casa da Música de Amsterdam.
Seguir a Isabel no Facebook: https://www.facebook.com/isabel.santos1

Ana Maria Schroer foi membro da direção da APA (Associação Portuguesa de Amsterdão).
Junto com a Hennie Bos organizou inúmeros encontros/ tertúlias do grupo literário de Amsterdão. A Aninhas é co-autora do livro “Relatos em Tempos de Pandemia”.
Seguir a Aninhas no Facebook: https://www.facebook.com/ana.schroer.7

Rui da Cruz Mota (1945) esteve exilado na Holanda entre 1966 e 1996.
Estudou Antropologia Cultural (UvA) e foi funcionário da Câmara Municipal de Amsterdão durante uma década. Foi correspondente de diversos orgãos de comunicação social portugueses e argumentista e co-realizador da série educativa “Medelanders Nederlanders”.
Fundador, e.o., do Comité de Refugiados Portugueses na Holanda e do Círculo de Cultura Portuguesa na Holanda e em Portugal membro fundador da Associação José Afonso e da Associação de Ex-Exilados Portugueses. O Rui é agora “free-lancer” em diversos projectos culturais, na área da música tradicional e popular portuguesa. 
Escreve regularmente no blog: “A Face Oculta da Terra“.

Francisca Galante é estudante de viola no Conservatório de Amsterdão. Foi galardoada com o 1º prémio em vários concursos nacionais e internacionais.
A Francisca faz parte de diferentes formações musicais nomeadamente do duo Francisca Galante & Iris van Nuland e do Amsterdam Docktet,
Seguir a Francisca no Facebook: https://www.facebook.com/kikas.kikas.16 e no Instagrama: francisca_bvg

Nara Gonçalves bailarina & intérprete, presentemente a finalizar o curso ECD (Expanded Contemporary Dance) na Academia das Artes de Amesterdão, uma apaixonada por toda a arte, especialmente a que abre espaço para novas conversas.
Seguir a Nara no Instagrama: @nara_the_oak

Hennie Bos é tradutora oficial da língua portuguesa desde 1980. Traduz de e para o Português. Faz traduções para empresas, instituições governamentais, embaixadas, instituições culturais e particulares.
Mais sobre Hennie e seu trabalho em http://www.henniebos.nl/

Teresa Pinto licenciou-se em Filosofia pela faculdade de Letras do Porto. Na Holanda fez estudos de Psicologia e de Terapia Psicossocial e mais tarde licenciou-se em TCM/Acupunctura.
Apaixonada pela organização de eventos onde as relações interpessoais estão fortemente presentes.
Mais sobre a Teresa em http://www.quomagazine.nl, https://www.q-health.nl e o presente site.

NL

José Saramago heeft door zijn werk en door zijn leven met de journalist en schrijfster Pilar del Río, bijgedragen aan de versterking van een Iberisch gevoel. Hoewel, zoals de Spaanse premier tijdens de viering van de 20ste verjaardag van de Nobelprijs voor Literatuur op Lanzarote zei: “Saramago’s prestige en geheugen overstijgen alle geografische grenzen”.

Dit Iberische gevoel is door de geschiedenis heen altijd aanwezig geweest, namelijk door de taal. De Galicische oorsprong van de Portugese taal en later de Castilisatie ervan (zie het boek van Fernando Venâncio “Assim Nasceu Uma Língua/ Assi Naceu ũa Lingua”) vormen zeer sterke banden.

En het is in feite deze Iberische unie, maar ook de zo belangrijke overschrijding van geografische grenzen, de reden geweest om de 100ste verjaardag van de geboorte van José Saramago in Nederland te vieren. Een evenement dat in Utrecht plaatsvindt, in het Instituto Cervantes.
Het evenement is ontstaan ​​uit de wens van Rogério Bicudo, een Braziliaanse muzikant die in Amsterdam woont en ook aan het Koninklijk Conservatorium van Madrid studeerde (hier begint een reeks zeer merkwaardige verwevenheden zich af te tekenen), om hier in Nederland een herdenking te houden. Uit de drie referenties die Rui Mota hem gaf: “Praat met Aninhas (Ana Maria Schroer), met Harrie Lemmens en met Teresa Pinto” en de reeks ontmoetingen die zich ontvouwde en waarbij ook andere mensen betrokken raakten, zoals Rui Mota zelf, Ana Carvalho en Isabel dos Santos, is het programma dat wij u hier vandaag presenteren, ontstaan.

Het Instituto Cervantes gaf ons een zeer warm welkom. Onze dank aan de coördinatoren van cultuur, Guadalupe Galán en Itziar Muñoz Colomina en aan de jonge directeur Alberto Gaston.
Onze dank ook aan de designer van de mooie poster, André Cruz en aan de vertaalsters Hennie Bos en Karolien van Eck. Zoveel mensen die een bijdrage hebben geleverd, in welke vorm dan ook, maar ik wil hier nog twee namen benoemen: Carlos Reis, commissaris van het ‘Honderd jaar José Saramago’ en de onvermoeibare Miguel Galante van het Instituto Camões.

Voor dit jaar konden we geen subsidie krijgen maar er zijn twee mensen zo aardig geweest… die ons een kleine sponsoring hebben aangeboden. We zijn dhr. Mário van Casa Beira Alta en Ronald Sieraad heel erg dankbaar!

En zo verstrengelen mensen en vriendschappen en zelfs vijandschappen zich in een evenement dat ons allen verenigt, juist omdat het ons overstijgt.
Zoals Isabel haar e-mails eindigt: Viva Saramago!

We heten iedereen van harte welkom!

Teresa Pinto

Gezien wij het programma moesten verkorten, laat ik hier Aninhas (Ana Maria Schroer) haar interventie.
Veel leesplezier!

Serieus spelen met Saramago, maar wel met interpunctie.

Aangezien de REIS een sterk motief is in het werk van Saramago, ben ik erdoorheen gaan reizen, met hem mee.

De tocht van de olifant en ik reis op mijn vlot dat niet van steen is en zonder stenen.

Nooit opgestaan van de grond, want ik heb zoveel herinneringen aan mijn memoriaal van het klooster, een mengsel van historische vertelling en individuele geschiedenis.

Ik stel vaak mijn inzicht op de proef waar het de politiek, regeringen, democratie, etc. betreft…, maar niet de verblinding, want ik zie alles met mijn ogen dicht. Stoppen, de ogen sluiten en kijken is essentieel.

Lagarto, lagarto, lagarto – dingen van Kaïn en Abel die me uit de tuin van Eden wegvoeren naar de meest afgelegen uithoeken van de schepping op deze wereld en de andere,

en ik herinner me alle namen:

– Van het verhaal van het eiland, met de zee er middenin en ik heb dat alles in mijn reisbagage en nog veel meer van die reis naar Portugal.

– Het verzuim van de dood vergelijk ik met mijn pandemonische jaren, maar elke overeenkomst berust op zuiver toeval…

– En wat te zeggen over de man in duplo? Zou dat identiteitsverlies in een maatschappij die de individualiteit cultiveert en de uiterlijke patronen vaststelt ook zuiver toeval zijn of een parallelle kloon?

De grootste bloem van mijn wereld is in 1993 geboren en die werd niet alleen gezegend volgens het evangelie naar Jezus Christus maar door haar ouders.

Hellebaarden, alleen of met andere, strijden voor de gemeenschappelijke zaak, tot het jaar van de dood van Ricardo Reis. AMEN.

Om meer over het leven en het werk van Saramago te weten te komen, kunnen we beginnen met de kleine herinneringen of
het Land van de zonde, maar een heilige zonde, want als het om doodgaan gaat, word ik liever weduwe met eer.
Aanbevolen.

Valt er nog meer over Saramago te ontdekken? Wellicht, ik weet het niet. Maar als dat zo is…

HET IS NOOIT TE LAAT.

Amsterdam, 13 mei 2022

Tekst: Aninhas
Vertaling: Hennie Bos en Karolien van Eck

En hier de tekst van Rui Mota
Veel leesplezier!

Mij werd gevraagd een “kleine” tekst over Saramago te schrijven.

Lastig om kleine teksten te schrijven over grote auteurs.

Omdat de copydesk en de webdesigner niet konden wachten, zal ik proberen het beknopt te houden.

Ik herinner me vaag de tijd waarin de naam Saramago me begon op te vallen, toentertijd journalist bij de Diário de Notícias. Later, vanwege incidenten die hier niet ter zake doen, ontdekte ik hem opnieuw in de krant “O Diário”.

In die tijd woonde ik in Nederland en ik ging elk jaar op vakantie naar Portugal, vanwaar ik beladen met Portugese boeken en platen terugkwam (noem het “saudade”, wat dat ook moge zijn…).

Op een van die vakanties heb ik de roman “Opgestaan van de Grond” (1980) gekocht. Die was me door vrienden aanbevolen. Ik had hem in een ommezien uit.

Toen twee jaar later “Memoriaal van het klooster” uitkwam, was ik al half verkocht en dat werd alleen maar sterker toen ik “Het jaar van de dood van Ricardo Reis” las, absoluut een van zijn beste boeken.

Daarna ben ik nooit opgehouden.

Van de 18 romans van Saramago heb ik alleen “Terra do Pecado”, “De tocht van de olifant”, “Kaïn”, “Claraboia” en “Hellebaarden” niet gelezen. Ik heb ze wel allemaal. Ze wachten op mijn nachtkastje op betere dagen…

Saramago heb ik twee keer in persoon ontmoet: de eerste keer bij een reis van Amsterdam naar Lissabon (via Madrid) en de tweede keer op de boekenbeurs van Lissabon.

Toen Saramago (en Pilar) in Barajas in het vliegtuig van de TAP instapten, zat ik daar toevallig “De man in duplo” (2002) te lezen. Ik dacht: nu of nooit! En toen we op het vliegveld van Lissabon op onze bagage wachtten, ging ik op de schrijver af, liet hem het boek zien dat ik aan het lezen was en vroeg hem om een handtekening. Dat deed hij welwillend, hij zette zijn handtekening in het boek en vroeg me of ik het goed vond. Na mijn bevestigende antwoord zei hij “gelukkig maar”.

Twee of drie jaar later stond ik in Lissabon op de boekenbeurs in de rij voor nog een handtekening. Toen ik aan de beurt kwam, vroeg Saramago me naar mijn naam en nadat hij zijn handtekening had gezet keek hij aandachtiger naar me en vroeg: “kennen we elkaar niet ergens van?”. Ik zei ja, maar de enige keer die ik me kon herinneren was die op het vliegveld van Lissabon, twee jaar eerder…

“Ah, dan is het vast daarvan”. Een handdruk en de vriendschap was bezegeld.

In mei van dit jaar, toen Rogério Bicudo voor een optreden in Lissabon was, hoorde ik in detail van zijn bedoeling om iets te organiseren rondom Saramago en zijn werk. Prima, dacht ik. Meteen kwamen namen en suggesties naar boven, vanwaaruit deze sneeuwbal die nodig is voor alle goede ideeën, is aangegroeid. Het moeilijkste is gedaan. Nu de uitwerking nog. We zijn erbij, hoewel niet fysiek, dan toch in de geest en in het hart, om dit welverdiende eerbetoon te brengen aan groot man van de Portugese letteren en aan allen die hieraan hebben meegewerkt.

Rui Mota
Oktober 2022

Vertaling: Hennie Bos

OVER ONS

Instituto Cervantes De culturele activiteiten die het Instituut op het centrum organiseert, bestrijken diverse gebieden. Naast het verspreiden van Spaanse en Latijns-Amerikaanse cultuur, streven ze een culturele dialoog na en werken daarom samen met verschillende Nederlandse en Europese cultuur- en onderwijsinstellingen.
Lees verder in https://utrecht.cervantes.es/nl/

Harrie Lemmens (Weert 1953) studeerde Nederlands in Nijmegen. Hij woonde en werkte achtereenvolgens in Oost-Berlijn, Lissabon, Nijmegen, Brussel en Almere en vertaalde proza en poëzie uit het Duits, Engels, Spaans en Portugees, o.a. van Pessoa, Eça de Queiroz en Saramago.
Lees verder over Harrie en zijn werk in https://www.harrielemmens.nl, https://nl.wikipedia.org/wiki/Harrie_Lemmens en https://zuca-magazine.nl/

Ana Carvalho is fotograaf en vertaalster.
Samen met haar man, Harrie Lemmens, en Marilyn Suy maakt zij sinds 2016 het Zuca-Magazine.
Lees verder over Ana en haar werk in https://nl.wikipedia.org/wiki/Ana_Carvalho, http://www.anacarvalho.nl en https://zuca-magazine.nl/

Rogério Bicudo
Gitarist, componist Rogério Bicudo is een uitstekende instrumentalist die de precisie en techniek van kamermuziek combineert met het ritme en de passionele kracht van Braziliaanse populaire muziek.

Hij begon op zesjarige leeftijd met gitaarspelen en werd op twaalfjarige leeftijd professioneel. Rogério begon zijn studie aan de Villa-Lobos Muziekschool in Rio de Janeiro en studeerde Muziektherapie. Later studeerde hij klassieke gitaar bij Odair Assad. Om het instrument nog technischer te leren kennen, verhuisde hij in 1982 naar Spanje, waar hij studeerde en afstudeerde aan het Koninklijk Conservatorium van Madrid. Momenteel verblijft hij in Amsterdam waar hij werkt als solist, in een duo en ook in verschillende projecten en verschillende soorten formaties.
Lees verder over Rogério en zijn muziek in https://rogeriobicudo.com/projects.html

Daniel Montes is musicus, muziekproducent, arrangeur en componist. Hij is één van de oprichters van de Casuarina-groep, waar hij alle bovengenoemde functies uitoefent.
Afgestudeerd in Muziek aan Uni-Rio. Afgestudeerd in de opleiding: ‘Instrumentatie, orkestratie en arrangementen’ van José Carlos Barros. Daniel was een leerling van de meester en maker van de 7-snarige gitaartaal, Dino 7 Cordas.
Lees verder over Daniel in https://www.linkedin.com/in/danielmontes-amsterdam/

Isabel dos Santos echtgenote van Rogério Bicudo, zingt met hem in verschillende formaties.
Ze is gepassioneerd door het werk van José Saramago en heeft een grote kennis van zijn leven en werk. Isabel werkt in de administratie van Casa da Música in Amsterdam.
Volg Isabel op Facebook: https://www.facebook.com/isabel.santos1

Ana Maria Schroer was bestuurslid van de APA (Portugese Vereniging van Amsterdam).
Samen met Hennie Bos organiseerde zij tal van bijeenkomsten/ Tertúlias van de Amsterdamse Literaire Groep. Aninhas is co-auteur van het boek: “Relatos em Tempos de Pandemia”.
Volg Aninhas op Facebook: https://www.facebook.com/ana.schroer.7

Rui da Cruz Mota (1945) woonde tussen 1966 en 1996 in ballingschap in Nederland.
Hij studeerde Culturele Antropologie (UvA) en heeft gedurende tien jaar bij de Gemeente Amsterdam gewerkt. Hij was correspondent voor verschillende Portugese media en was scenarioschrijver en mederegisseur van de educatieve serie “Medelanders Nederlanders”.
Rui is de oprichter, o.a. van het Comité van Portugese Vluchtelingen in Nederland en van de Portugese Cultuurkring in Nederland en in Portugal was hij stichtend lid van de José Afonso Vereniging en van de Portugese Associatie van voormalige bannelingen. Rui is nu een “free-lancer” in verschillende culturele projecten, op het gebied van traditionele en populaire Portugese muziek.
Hij schrijft regelmatig op de blog: “A Face Oculta da Terra“.

Francisca Galante studeert altviool aan het Conservatorium van Amsterdam. Ze werd bekroond met de 1e prijs in verschillende nationale en internationale wedstrijden.
Francisca maakt deel uit verschillende formaties, met name de do duo Francisca Galante & Iris van Nuland en de Amsterdam Docktet,
Volg Francisca op Facebook: https://www.facebook.com/kikas.kikas.16

Nara Gonçalves ballerina & performer, momenteel bezig met het afronden van de ECD-opleiding (Expanded Contemporary Dance) aan de Amsterdamse Hogeschool voor de Kunsten in Amsterdam, gepassioneerd door alle kunst, vooral dat wat ruimte opent voor nieuwe gesprekken.
Volg Nara op Instagram: @nara_the_oak

Hennie Bos is sinds 1980 beëdigd vertaler voor de Portugese taal. Zij maakt vertalingen uit en naar het Portugees. Dat doet ze voor bedrijven, overheidsinstellingen, ambassades, culturele instellingen en particulieren.
Meer over Hennie en haar werk in http://www.henniebos.nl/

Teresa Pinto is afgestudeerd in Filosofie aan de faculteit der Letteren van Porto.
Later studeerde zij Psychologie en Psychosociale therapie in Nederland en studeerde af in TCM/acupunctuur.
Teresa is gepassioneerd door het organiseren van evenementen waar de interpersoonlijke relaties sterk aanwezig zijn.
Meer over Teresa en haar werk in http://www.quomagazine.nl, https://www.q-health.nl en de site waar je je nu bevindt.